27, మార్చి 2013, బుధవారం

పాత బట్టల పండుగ





పాతబట్టలతో ఎప్పుడూ ఎంతో కొత్త కొత్తగా ఉండే ఈ పండుగ నాకు పుట్టినప్పటి నుంచి ఇష్టం. ఎంతో ప్రాణం....

అవును మరి, నేను పుట్టిన సంవత్సరం లో హోళీ  రోజు అక్కడే ఉన్న ఓ కలర్ బకెట్లో పడిపోయానట. పసుపు రంగులో పడ్డనేను, అందుకేనేమో! అప్పటినుంచి ఆ రంగంటే చాలా ఇష్టం. పసుపులో అన్ని షేడ్స్ ఇష్టమే. పసుపు రంగు స్నేహానికి కూడా ఒక మంచి గుర్తు. కదూ!

అప్పటినుంచి ప్రతి సంవత్సరం ఏదో విధంగా హోళీలో మునిగి తేలుతూనే ఉన్నాను.హోళీ కోసం ఎక్కడెక్కడి రంగులో కొనుక్కొస్తున్నానని మా అమ్మ నాకు డబ్బులిచ్చేది కాదు. ఓ సారైతే బజార్లో సామాన్లు కొనే వాడొస్తే, మా ఇంట్లోంచి రెండు మూడు గిన్నెలు తీసుకెళ్ళి వాడికి అమ్మేసాను. తోచిన కలర్స్ అన్నీ కొనుక్కొచ్చేసాను. ఆ తరువాత జరగాల్సిందేదో జరిగిపోయిందనుకోండి. అది వేరే విషయం....

హోళీ కి కొత్త బట్టలు కావాలని ఒకటే గొడవ చేసేదాన్ని. పసుపు పచ్చటి పట్టు పరికిణీ, బ్లౌజు కుట్టించమనిఎంత గోల చేసేదాన్నో. ఇప్పుడైతే ఆ బట్టలు పాడైపోతాయి, శివరాత్రికి కుట్టిస్తాలే....అప్పుడు ఇంచక్కా నువ్వొక్కదానివే కొత్త బట్టలేసుకోవచ్చు అనే వాళ్ళు మా నాన్నగారు....:)

కుక్కపిల్ల లంటే భలే ఇష్టం ఉండేది. మేము నాగార్జున సాగర్ లొ ఉన్నప్పుడైతే, దారిలో కనిపించిన ప్రతి కుక్క పిల్ల ని ఇంటికి తీసుకొచ్చి పాలు పోసే దాన్ని. వాటిని మంచాల కింద దాచిపెట్టేదాన్ని.రకరకాల కుక్కపిల్లలు ఇంటినిండా గునగునా తిరుగుతూ ఉండేవి.హోళీ అప్పుడైతే ఒక్కో కుక్కపిల్లని ఒక్కో రంగులో ముంచేసేదాన్ని. అప్పుడైతే మా ఇంట్లోనే సప్తవర్ణాల ఇంద్రధనుస్సు గిరగిరా తిరుగుతున్నట్లుండేది. హోళీ కి పిల్లలందరం కలిసి డబ్బులేసుకుని రంగులు కొనుక్కుని అక్కడే ఉన్న పార్క్ లో ఆడుకునే వాళ్ళం.  ఎవరు ఎవరో కూడా గుర్తుపట్టలేనంతగా రంగులు పూసేసుకునేవాళ్ళం. నా కుక్కపిల్లలన్నీ నాతో పాటు వచ్చేస్తాయి కాబట్టి నా దగ్గిర ఎక్కువ డబ్బులు తీసుకునే వాళ్ళు.  హోళీ అప్పుడు నా కుక్కపిల్లల్ని చూట్టానికి, తెలియని వాళ్ళు కూడా ఎంత మందో వచ్చే వాళ్ళు. నా గొడవ పడలేక నేను స్కూల్ కెళ్ళిన టైం లో వాటన్నింటిని సాగర్ లో తిరిగే ట్రక్కుల్లో ఇంకెక్కడికో పంపించేసేది మా అమ్మ.చాలా గొడవ పెట్టేసేదాన్ని. కాని, మళ్ళీ మామూలే....ఎక్కడెక్కడినుంచో కుక్కపిల్లల్ని తీసుకొచ్చేస్తూ ఉండేదాన్ని. ఇప్పటికీ రంగులు పూసిన బుజ్జి బుజ్జి కోడిపిల్లల్ని దారిలో అమ్ముతున్న వాళ్ళను చూసినప్పుడు నా కుక్కపిల్లలే గుర్తొస్తాయి.

సాగర్ లో పెద్ద పెద్ద క్వాటర్స్, ఇంటిముందు రకరకాల చెట్లతో కాంపౌండ్ వాల్ తో అందంగా ఉండేవి. ప్రతిఒక్కరి ఇళ్ళల్లో మందార, బంతి, చేమంతి, రంగురంగుల జినియాలు,  పచ్చటి తంగేడు పూలు ఇంకా ఎన్నో చెట్లు ఉండేవి. ఇంక చెప్పేదేముంది...అన్ని పూలు తెంపేసి...నలిపేసి ఒంటినిండా పూసేసుకునేవాళ్ళం. సహజ రంగులన్నమాట. మందార ఎరుపు, చేమంతి పసుపు, అనేకరంగుల్లోని జినియాల, బంతుల రంగులు బట్టలకు అసలు వదిలేవేకావు. ఒంటికంటుకున్న ఆ రంగులు ఎన్నో రోజులకు కాని పోయేవి కావు. ఆ రంగులెక్కడ మాయమైపోతాయో అని సరిగ్గా స్నానం కూడా చేయకుండా కాపాడుకునేవాళ్ళం. ఎవరి వంటి మీద ఎక్కువ రోజులు ఆ రంగులుంటాయో వాళ్ళు గ్రేట్ అన్నమాట. మా అమ్మ కోపం చేసి ఆ రంగులు వదిలించేది. రహస్యంగా మళ్ళీ ఏవో రంగులు పూసేసుకోని కాంపిటీషన్ లో కొనసాగేదాన్ని:) అందమైన లోకమనీ....రంగు రంగులుంటాయనీ....మురిసిపోయే .... అమాయకమైన రోజులవి....

  పోన్లే ఇదేదో చిన్నప్పటి సరదాలే అనుకుంటే పెద్దయ్యాక కూడా అంతే...కాలేజీ చదువుల్లోను, హాస్టల్ రోజుల్లోనూ అంతే...ఇంకా పెరిగిందేగాని తగ్గలేదు. పెద్ద పెద్ద హోళీ గన్ లు, పిచ్ కారీలు కొనుక్కొని ఎన్నెన్నో రంగులు నింపుకొని చిన్న పిల్లల కంటే కూడా ఇంకా చిన్నపిల్లల్లాగా ఆడుకునే వాళ్ళం. 'అదిగో దెయ్యం' అనేంత భయంకరంగా తయరయ్యే వాళ్ళం. ఒకే ఒక్క డైలాగ్ తో సీరియల్ ఎపిసోడ్ మొత్తం లాగించేసినట్లే ఈ హోళీ తోనే జీవితమంతా లాగించేయాలనిపించేది.  నాకైతే మేమంతా సీతాకోక చిలుకల్లాగా, స్వర్గలోకపు నాట్యకత్తెల్లాగా అనిపించేది. ఎందుకో గాని ఎంతో గర్వంగా ఉండేది.  ఎందుకో అంత ఆనందం!!!

ఇప్పుడైనా అంతేకదా!!! ముందు రోజో వెనక రోజో పిల్లలందరూ వస్తే ఏదో, అయిష్టంగానే...కొంచెంగా కోపగించుకొని...వాళ్ళకీ నాకు కూడా తెలియకుండానే రంగుల వర్షం లో తడిసిపోతూనే ఉంటాను:)  చిన్నతనంలో ఎప్పుడెప్పుడు పెరిగి పెద్దైపోతామా అని ఒకటే ఆరాటం....పెరిగి పెద్దైపోయాకేమో మళ్ళీ పిల్లలమైపోతే బాగుండు అని ఎంత అల్లాడిపోతామో:) ఇదిగో, ఈ హోళీ మన కోరిక  మనసారా తీరుస్తుంది...

అదన్న మాట. నా హోళీ కథ. కాబట్టి రేప్పొద్దున్న ముసలి దాన్నయినా...ఎల్లుండెప్పుడో చనిపోయినా ....ఇప్పటికీ అప్పటికీ ఎప్పటికీ హోళీనే:)

త్రిమూర్తులైన బ్రహ్మ, విష్ణు, మహేశ్వరులు ముగ్గురినీ దంపత సహితంగా పూజించే రోజు ఈ ఒక్కటే. అదే ఫాల్గుణ పూర్ణమి. ఈనాటి పూజలు కూడా భిన్నంగానే ఉంటాయి. వసంత పూర్ణిమ కి సంతోషాన్ని వ్యక్తం చేసుకుంటూ ఒకరిపై ఒకరు రంగు పొడులు, రంగు కలిపిన నీళ్ళు చల్లుకుంటారు. ' హోళి హోళీర రంగ హోళీ చమకేళిర హోళీ' అని పాడుకుంటూ ఆడుకునే ఈ ఆటలో ఎన్నో అర్ధాలు ఉన్నాయి. మోదుగపూలు తెచ్చి రోట్లో దంచి, కుండలో వేసి, రసంతీసి, వెదురు గొట్టాల్లో నింపాలి. ఆ రసం ఎర్రగా ఉంటుంది. దీనికే వసంతం అని పేరు. ఈ కషాయం ఒంటిమీద పడటం వల్ల శరీర కాంతి, వర్చస్సు ఎక్కువై ఆరోగ్యం ఇనుమడిస్తుంది. మానసిక వికారాలు, ఉద్రేకాలు కూడా తగ్గుతాయిట. ఎప్పుడో చదివిన విషయం ఇది. మన ఆయుర్వేదంలో ఉన్న గొప్పతనం ఇదే మరి....

 అటువంటి  ఈ వసంతోత్సవ కేళి ప్రతిఒక్కరి జీవితం లోనూ అన్ని రంగులూ కలకాలం చిలకరిస్తూనే ఉండాలని కోరుకుంటూ, మీ అందరికీ నా హృదయ పూర్వక హోళీ శుభాకాంక్షలు.

  'అజ్ఞానమనేది దట్టమైన చీకటిలాంటిది ' అన్నాడు షేక్ష్పియర్. ఎన్నో పరమార్ధాలు తెలిపే ఈ రంగులే మన అజ్ఞానాన్ని తొలగిస్తాయి. జగమంతా రంగులమయం.ఆ నీలి ఆకాశం, శత వర్ణాల పూలు,తెలియని రంగులను చూపించే సముద్రం, రంగులమయమైన ఈ ప్రకృతి....ఓహ్...మనజీవితమే రంగు రంగుల పూలసజ్జ....ఇందులోని ప్రతి రంగునీ మనం సద్వినియోగం చేయాలి.... అస్వాదించాలి ...అనుభవించాలి...ఈ పూల సుకుమారాన్ని సడలనీకుండా కాపాడుకోవాలి.....

హోళీ ఆయారే...దేఖో హోళీ ఆయారే....మస్తీ కరో....:)


   రంగ్ బరిసే హోళీ.....





  హోళీ కె దిన్ దిల్ ఖిల్ జాతే హై....





***************************************************************************************************************************************************

10, మార్చి 2013, ఆదివారం

కళా హృదయ సమ్మేళనం....



చల్లని పిల్ల గాలి తెమ్మరలు ఆహ్వానిస్తే ఎలా ఉంటుంది!
మినుకు మినుకు నక్షత్రాలు, ఇదిగో...నిన్నే... చందమామ నిన్నుకూడా రమ్మంటున్నాడు...రా... అంటే!!....
సుకుమార పారిజాత పుష్పాలు మాలాగే మొత్తం...అంతా...పరుచుకుందువుగాని....వచ్చేయ్...అని తొందర చేస్తూ ఉంటే.....ఎలా ఉంటుంది!!!
ఇదిగో అదే జరిగింది.....ఏ నాటి స్వప్నమో ఈనాడు నిజమయింది...జన్మ జన్మల సంబరం నా సొంత మయింది....ఆ ఆనందాన్ని మీతో కూడా పంచుకోనివ్వండి మరి...

ఫ్రెంచ్ సంగీత కారుడు పియర్ తిల్వా. ఆఫ్రికా, మధ్య ఆసియా తూర్పు దేశాలు పర్యటించి వివిధ రకాల సంగీతాన్ని అధ్యయనం, పరిశీలనా చేశాడు.   ’ప్రపంచ సంగీత పరిమళానికి నేను వివశుడనై తిరిగాను’ అని చెప్పుకున్నాడు. సంగీతం ఒక్కటే, వేరు వేరు పేర్లతో ఉంది, సంగీత జ్ఞానాన్ని సమన్వయం చేయాలి అని భావించాడు. అనేక సంగీత కార్యక్రమాలకు స్వర రచన చేసాడు.  ఇతను స్వర పరచిన సంగీత విభావరి పేరు 'అనంత ఓపస్ 195'. సంస్కృత పదం 'అనంతం' తీసుకొని తన స్వరరచనకు ’అనంతమైన సృజన” అనే పేరు పెట్టుకున్నారు. అనేక దేశాల్లో పర్యటించి ఈ అనంతమైన విశ్వ సంగీతాన్ని వ్యాపింప చేసారు. ఎందరో కళాకారులు ఇతని సంగీత విభావరిలో పాల్గొన్నారు. అనంతమైన ఆనందాన్ని అనుభవించారు. సంగీతం ఒక మహా సాగరం, పాశ్చాత్యమైనా...భారతీయమైనా అని నిరూపించారు.  ప్రెంచ్, భారత సంగీత సమ్మేళనంతో భారత దేశంలో కూడా అనేక ఆధునిక,  శాస్త్రీయ సంగీత కార్యక్రమాలను నిర్వహించారు.  ప్రపంచ పర్యటనలో భాగంగా భారత శాస్త్రీయ సంగీత వేత్తల తో కూడా చర్చించారు. వారి   అభిప్రాయాలతో, సలహాలతో భారతీయ విజ్ఞాన సంపదతో  ఏర్పడినదే ఈ సంగమ ఫలితమం.  ఇదే ’ఇండో-ఫ్రాన్స్' స్నేహపూర్వక ఉత్సవాలకు వన్నె తెచ్చింది.

 ఇంతటి మహోన్నతమైన సంగీత కార్యక్రమాన్ని మనసారా ఆస్వాదించే అదృష్టం హైద్రాబాదీయులను వరించింది. అది మామూలు అదృష్టం కాదు. యాభై మంది ఫ్రెంచ్ కళాకారులతో శిల్ప కళా వేదిక పై పియర్ తిల్వా స్వరపరిచిన వాద్య సంగీత సమ్మేళనం. వయొలిన్, సెలో, గిటార్ తదితర పరికరాల స్వరాలు సంగీత ప్రియుల వీనుల విందు చేసాయి. చల్లని మలయ మారుతం లా, వెన్నెల జల్లుల్లా హృదయాలకు 'అనంత మైన సృజన ' ఇచ్చింది.   ఈ విభావరిని శామ్యూల్ జాన్ నిర్వహించారు.

  అక్కడే, ఈ సంగీత అనంత వాహిని లో ఒక అద్భుతమైన మలుపు హృదయాలను పూర్తిగా మైమరపింపచేసింది. ఉస్తాద్ అంజాద్ అలీ ఖాన్,  తన ఇద్దరు సంగీత వారసులైన కుమారులు అమానలీ ఖాన్, అయాన్ అలీ ఖాన్ లతో వేదిక మీదకి విచ్చేసారు. ముగ్గురూ తమ సరోద్ లను సవరించుకొని కూర్చున్నారు. అప్పటి వరకూ విన్న ఫ్రెంచ్ క్లాసికల్ సంగీతాన్ని సరోద్ ల పై సవ్వడిస్తూ, ఓ ప్రభంజనంలా, ఓ జలపాతంలా మధురమైన సంగీత పరిమళాన్ని అందరి మనసుల్లో ప్రవహింపచేసారు. కొమ్మ కొమ్మ కూ కోయిలలు పరిగెత్తుకొచ్చాయి....కొత్త కొత్త రాగాలు తీయతీయగా ఉన్నాయని... గ్వాలియర్  సంస్థానంలో  హిందూస్థానీ సంగీత కళాకరుల కుటుంబానికి చెందిన అంజద్ అలీఖాన్ ఈ సంగీత కార్యక్రమం కోసం యువకుడైన తిల్వా తో రెండు మూడు నెలలు రిహార్సల్స్ చేసారు.

 ఇంతటి అద్భుత రసాస్వాదనను, ఇటీవలే దివంగతులైన పండిట్ రవిశంకర్ కు అంకిత మిచ్చారు.  ఇరు సంస్కృతుల సమ్మేళనమిది. ఎంతో ముచ్చటైన సన్నివేశం. అంతేలేని ఓ అద్భుతం. సంగీత ప్రియులకు ఇచ్చిన మహారాజ విందు ఇది. ఇండియా లో జరిగిన ఫ్రెంచ్ పండుగ. ఎంతో మంది దేశ విదేశీ ప్రముఖులు ఈ కార్యక్రమానికి హాజరయ్యారు.    నేను మొదటిసారి, నా అభిమాన దర్శకుడు 'కళా తపస్వి' కె. విశ్వనాధ్ గారిని ఇక్కడ చూసే అదృష్టం కూడా కలిగింది. ఆ కళాకారుల దగ్గరికి ఎన్నో కళా హృదయాలు ఆటోగ్రాఫుల కోసం, ఫొటోగ్రాఫుల కోసం పరుగులెత్తాయి.....ఈ బుల్లెట్లను మాత్రం ఎవ్వరూ ఆపలేక పోయారు. ఇది ఒక  Fusion అంతే.

“It is a harmonious blend of Hindustani Classical Music and Divine French Compositions”…..





Bonjour India 2013 festival - Ananta Opus 195







***************************************************************************************************************************************************










3, మార్చి 2013, ఆదివారం

'పూజ్యుల సేవ '








మా కాలేజ్ కి  యు.జి.సి. ఎక్ష్పర్ట్ కమిటీ  విజిట్ డేట్ డిసైడ్ అయ్యింది.  ఈ టైం లో మా కాలేజ్ లో ఎంత హడావుడో చెప్పలేము. ఈ నెల యు.జి.సి. ఎక్ష్పర్ట్ కమిటీ విజిట్ ఉందని, స్టాఫ్ మీటింగ్ పెట్టి అందరికి ఏమేమి తయారీలు చేసుకోవాలో చెప్పారు. మర్నాడు సెకండ్ సాటర్ డే. అయినా కాలేజ్ ఉంటుందని అందరు తప్పకుండా రావల్సిందే నని ఎవరు లీవ్ పెట్టటానికి వీలు లేదని, ఆ రోజు బదులు దసరా మర్నాడు హాలిడే ఇస్తామని,మా ప్రిన్సిపాల్ ఘాఠి వార్నింగ్ ఇచ్చేసారు. ఆ రోజు అందరికి కమిటీలు వేసి డ్యూటీ లు వేస్తామని చెప్పారు. మాకిది మామూలే. ఇంక నాకేమి డ్యూటీ ఇస్తారో అని నా ఆలోచన మొదలైంది. నాకెప్పుడు కూడా చాలా గొట్టు గొట్టు డ్యూటీ లే వేస్తారు. అనుకున్నట్లుగా మర్నాడు మీటింగ్ మొదలైంది. ఎన్నో రకాల కమిటీలు వేసారు. మొట్టమొదట ప్రిన్సిపాల్ నా పేరుతోనే మొదలుపెట్టారు. జయా! అయాం టేకింగ్ యు ఇన్ రిఫ్రెషర్ కమిటీ, యు కన్ టేక్ గ్రేస్ అండ్  నైనా అగర్వాల్ ఇన్ యువర్ టీం. యు ఆర్ ద కన్వీనర్ అన్నారు. ఇంకేముంది, అనుకున్నంతా అయ్యింది. ఇంక నేను పొద్దుటినుంచి సాయంత్రం వరకు చాయ్..చాయ్...చై చై చాయ్.. చెయ్య్య్.. చాయ్.. అనుకుంటు, టిఫినీలు తిన్నారా, కాఫీలు తాగారా! అంటూ తిరగాలి కాబోలు.

వాళ్ళిద్దరు నాకన్న సీనియర్స్, అటువంటప్పుడు వాళ్ళను మెంబర్స్ గా నాకు నచ్చలేదు. ఆమాటే ప్రిన్సిపాల్ తో చెప్పి గ్రేస్ కన్వీనర్ గా ఉంటుంది అన్నాను. అట్లా కాదు, ఇది యు.జి.సి. విజిట్, నువ్వు 'రీడర్ ', హెడ్ అఫ్ ది డిపార్ట్మెంట్ 'కాబట్టి ఇవన్నీ కూడా చూడాలి అన్నారు. ఇంక తప్పదు, ముగ్గురం కలసి అన్నీ చూసుకుందామని డిసైడ్ అయిపోయాం. మీకు పని చాలా ఉంటుంది కాబట్టి రేపు సెక్రటరీ సార్ తోటి మీట్ అయి మొత్తం ప్రోగ్రాం చాకౌట్ చేద్దాం అన్నారు మా ప్రిన్సిపాల్.

మర్నాడు సర్, ప్రిన్సిపాల్, వైస్ ప్రిన్సిపాల్, మేము ముగ్గురం సర్ రూం లో మీటింగ్ పెట్టుకున్నాం. సర్ ఇచ్చిన ప్రోగ్రాం చూస్తే నాకు కళ్ళు తిరిగిపోయాయి. మొత్తం వచ్చే మెంబర్స్ అయిదుగురు. అందులో ఇద్దరు ఇక్కడినుంచే. ఆ ఇద్దరు నాకు తెలిసినవాళ్ళే. అందులో ఒకాయన మా డిపార్ట్మెంటే. యు.జి.సి. డీన్ గా ఉన్నాడు. ఇక పోతే అందులో ఒకరు కోల్కత్త, ఒకరు చెన్నై, ఇంకొకరు కేరళ నుంచి. వీళ్ళు రిటైర్డ్ వి.సి. లు. అందరు డెబ్బై ఏళ్ళ పైవాళ్ళే. మరి వాళ్ళకోసం ఇచ్చిన ప్రోగ్రాం చూస్తే కళ్ళు తిరగక ఏమైతుంది.

పన్లో పనిగా ఆరోజు మేం ఏం చీరలు కట్టుకోవాలో కూడా నిర్ణయించేసుకున్నాం. నేను, మన ముగ్గురం ఆ రోజు 'వెంకటమ్మ' లైపోదం అన్నాను. మేము వెంకటగిరి చీర కట్టుకుంటే వెంకటమ్మలని, పోచంపల్లి చీరలు కట్టుకుంటే 'పోచమ్మ' లని, ఇలా చాల పేర్లు మా వాడుకలో ఉన్నై లెండి. నేను ఆ మధ్యనే మంచి పెద్ద జరీ బోర్డర్ తోటి గోల్డ్, సిమెంట్ కలర్ కలనేతలో వెంకటగిరి చీర కొనుక్కున్నాను. రోజూ సింపిల్ గా వెల్తాం కాబట్టి ఆరోజు కొంచెం గ్రాండ్ గా వద్దాం అన్నాను. మా వాళ్ళు వెంటనే ఒప్పేసుకున్నారు. ఎందుకంటే వాళ్ళు కూడా గ్రాండ్ గా తయారయ్యే అవకాశం కోసం ఎదురుచూస్తున్నారు మరి.(నగలూ నాణ్యాలూ ఉండవులెండి...ఓన్లీ చీర:)

సరే, ఈ ఎక్ష్పర్ట్ కమిటీ ఆ రోజు పొద్దున్న మా కాలేజ్ కి పది గంటలకు వచ్చారు. ఎన్.సి.సి. స్టూడెంట్స్ తోటి 'గార్డ్ ఆఫ్ ఆనర్ ' ఉంది. తరువాత ప్రిన్సిపాల్ రూం లో ఇంటరాక్షన్. కాలేజ్ రిపోర్ట్ అంతా పవర్ పాయింట్ ప్రెజెంటేషన్ ఉంది. ఆ టైం లో మేము వాళ్ళకి స్నాక్స్, టీలు ఇవ్వాలి (రెండు రకాల కాజూలు, కాజు బర్ఫీ, బిస్కెట్స్, నంకిన్ etc.) . ఆ తరువాత 11 టు 12 డిపార్ట్మెంట్స్ విజిట్ ఉంది. పదకొండు గంటల తరువాత వాళ్ళు ఏ డిపార్ట్మెంట్లో ఉంటే అక్కడికి ఫ్రెష్ ఫ్రూట్ జ్యూష్ పంపించాలి. మాది మూడంతస్తుల కాలేజ్. మైన్ గేట్ నుంచి ఎంట్రన్స్ కు మధ్యలో మంచి దారి, రెండువైపులా అందమైన బొటానికల్ గార్డెన్స్, ఎడమ వైపు కాంటీన్, కుడివైపు పెద్ద పార్కింగ్ ప్లేస్, వెనకాల పెద్ద ఆడిటోరియం ఉన్నాయి. దానికి వెనకాల పెద్ద పి.జి. బ్లోక్ ఉంది. మధ్యలో పెద్ద స్పోర్ట్స్ గ్రౌండ్, జిమ్, ఇంకోవైపు మూడంతస్తుల హాస్టల్ ఉంది. ఇవి గాక  అన్ని డిపార్ట్మెంట్స్. ఈ మొత్తం లో వాళ్ళెక్కడ ఉన్నారో కనుక్కోని మేము సర్వ్ చేయాలి. 12 నుంచి ఒంటిగంటవరకు ఆఫీస్, సైన్స్ లాబ్స్ విజిట్ ఉంది. అప్పుడు వాళ్ళకి మళ్ళీ కాఫీలు, టీలు పంపాలి. అంటే ఒక్క అరగంట తేడాలో వాళ్ళు కాఫీలు, టిఫినీలు,  ఇంకా కూల్ డ్రింక్స్ తాగుతారన్న మాట.

వన్ టు వన్ థర్టీ పేరెంట్స్, అల్లుమిని, స్టూడెంట్స్ తోటి ఆడియొ విజుయల్ రూం లో ఇంటరాక్షన్ ఉంది. ఆ టైం లో మేము వీళ్ళందరికి స్నాక్స్, కాఫీలు పంపాలి.వీళ్ళతో పాటు మళ్ళీ యు.జి.సి. ఎక్స్పర్ట్ కమిటీ కి కూడా పంపాలి. ఏ.వి. రూం లో పేరెంట్స్, ఆ పక్కన రూం  లో అల్లుమిని స్టూడెంట్స్, ఆ పక్కనే ఉన్న  లాబ్ లో మా స్టూడెంట్స్ (మేము సెలెక్ట్ చేసిన పిల్లలు, అంటే మాకు పాజిటివ్ గా మాట్లాడే పిల్లలు మాత్రమే) ఉంటారు. మాకు తోడుగా మొత్తం కాలేజ్ అటెండర్స్, ఆయాలు ఉన్నారు. అంతే కాదు కొంత మంది జూనియర్ లెక్చరర్స్ ని కూడా తీసుకోమన్నారు. ఒ.కే. అన్నీ దిగ్విజయం గానే పూర్తి చేసాం. ఎక్కడా కూడా వాళ్ళు ఏది తిరస్కరించకుండా ఎంతో పెద్ద హృదయంతో   మేము ఇచ్చిన వన్నీ ఆరగించి, సహకరిస్తూనే ఉన్నారు పాపం. వీళ్ళ వెనకాలే వాళ్ళ కో ఆర్డినేటర్ అట, మొదటినుంచి మా వెనకాల కూడా తిరుగుతూ వాళ్ళకు ఏమేమి ఇవ్వాలో మాకు ఉచిత సలహాలు ఇస్తూనే ఉన్నాడు.

ఇంక అప్పటికి వాళ్ళు బాగా అలసిపోతారు కాబట్టి ఒన్ థర్టీ టు టు థర్టీ లంచ్ బ్రేక్ అండ్ డిస్కషన్స్ విత్ మానేజ్మెంట్. వాళ్ళ కో ఆర్డినటర్ నా దగ్గరికి ఒచ్చి  లంచ్ మెనూ ఏవిటో ఆరా తీసాడు. మా సర్ ఎప్పటిలాగే మా హాస్టల్ లో వాళ్ళ కొసం చాలా స్పెషల్సే ప్రత్యేకంగా చేయించారు. ఎన్నో స్పెషల్ స్వీట్స్ కూడా చెప్పారు. ఇవన్నీ విని ఆయన అదోలా తల ఊపేసి, నాన్ వెజ్ ఏమీ లేదా అన్నాడు. నేను వెంటనే మా సార్ దగ్గరికి వెళ్ళిపోయి, ఈ వార్త చేరేసాను. ఆయన ఖంగారు పడిపోతు మా అటెండర్ ని పిలిచి హైద్రాబాద్ బిర్యాని, రెండు స్పెషల్ నాన్ వెజ్ కర్రీస్ వెంటనే తెమ్మని తరిమేశారు. మా సర్ రూం చాలా బాగుంటుంది కాబట్టి అక్కడే లంచ్ ఏర్పాటు చేసాం. మా ముగ్గురిని సర్ అక్కడే ఉండమన్నారు. మాకు రెండు, మూడు రకాల చాలా కాస్ట్లీ, ఇంపోర్టెడ్ క్రోకరీ సెట్స్ ఉన్నాయి. అవన్నీ తెచ్చి  టేబల్ మీద పెట్టాం. అన్ని డిషెస్ కూడా టేబల్ మీద ఎంతో అందంగా ఏర్పాటు చేసాం.నేను అందంగా టేబల్ స్పూన్స్ సద్ది సలాడ్ రెండు వైపులా కారెట్స్, బీట్రూట్స్, కాబేజ్, మిర్చీ, ఆనియన్ తోటి రక రకాల పూలు, డిజైన్స్ చేసి అలంకరించి పెట్టాను. (నేను సలాడ్ డెకరేషన్ లో చాలా ఎక్స్పర్ట్ లెండి). అది చూసి సార్ నన్ను చాలా మెచ్చుకున్నారు. కాని వెంటనే భయమేసింది, ఎప్పుడూ ఇవే డ్యూటీలు నాకిస్తారేమో అని. మా సార్ ఇంట్లోనుంచి స్పెషల్ గా తయారు చేయించి తెప్పించిన 'ఖుర్బాని ' స్వీట్ కప్స్ లో వేసి, పైన కస్టర్డ్ వేసి ఆ పైన వెనిలా అయిస్ క్రీం వేసి(ఇది మా సార్ ఇన్స్ట్రక్షన్) వేరే టేబుల్ మీద పెట్టాము. ఈ లోపల నాన్ వెజ్ డిషెస్ వచ్చాయి. నేను పక్కా బ్రాహ్మిణ్ కాబట్టి ఆ వాసనలేమి నేను తట్టుకోలేక పోయాను. ఆ పని కాస్తా మా గ్రేస్ కి అప్ప చెప్పాను. పాపం తను అవి అన్నీ సద్దేసింది. అందరు లంచ్ కి  వచ్చేసారు. ఇంక మా కష్టాలు మొదలైనాయి. ఒకాయన వార్మ్ వాటర్ కావాలన్నాడు. ఆ పక్కనే   ఫిజిక్స్ లాబ్ ఉంది. ఒక ఆయాను ఉరికించాను, అక్కడ బర్నర్ మీద వేడినీళ్ళు పెట్టుకోని ఫ్లాస్క్ లో పోసుకోని రమ్మన్నాను. ఒకాయన సాల్ట్ లేని కూరలు కావాలన్నాడు. నాకు దిక్కు తోచలేదు. ఇంకో ఆయన కూరలో షుగర్ వేసి ఇమ్మని అడిగాడు. ఇంకేం చెప్తాను లెండి, ఇటువంటి కష్టాలు చాలానే పడ్డాను ఆ లంచ్ కార్యక్రమం పూర్తయ్యే సరికి. మా సర్ అయిదు నిముషాలకొక సారి జయా, జయా, అని పిలుస్తూనే ఉన్నారు, అదేదో తారక మంత్రం లాగా.

అప్పుడే మా కష్టాలు తీర లేదు. టు థర్టీ నుంచి థ్రీ వరకు అన్ని లైబ్రరీల విజిట్, త్రీ టు త్రీ థర్టీ ఫాకల్టీ తో ఇంటారాక్షన్ ఉంది. ఈ లోపల మంచి ఫ్రెష్ ఫ్రూట్ సలాడ్ అందరికీ పంపించాలి. పాపం పొద్దుటినుంచి మా ఆయాలు రకరకాల ఫ్రూట్స్ అందంగ ముక్కలు కోసిపెట్టారు. అవి అన్నీ చక్కటి కప్స్ లో, బుజ్జి బుజ్జి ఫోర్క్స్ పెట్టి పంపించాము. నాకు మనసులో చాలా అనుమనంగానే ఉంది వాళ్ళు వెంటనే అవి తినగలరా అని. నో డౌట్, చక్కగా ఆరగించేసారు.

థ్రీ థర్టీ టు ఫోర్ థర్టీ వరకు ఇంక వాళ్ళు మా కాలేజ్ రిపోర్ట్ తయారు చేయాలి. ఆ తరువాత ఫోర్ థర్టీ నుంచి ఎక్షిట్ మీటింగ్ ఉంటుంది. అంటే అప్పుడు హెడ్ ఆఫ్ ది డిపార్ట్మెంట్ గా నేను కూడా మీటింగ్ లో పార్టిస్పేట్ చేయాల్సి ఉంటుంది. కాని అప్పుడే నా పని పూర్తి అయేలా లేదు. ఎందుకంటే వాళ్ళు రిపోర్ట్ ప్రిపరేషన్ లో ఉన్నప్పుడు వాళ్ళకి మళ్ళీ కాఫీలు, టీ లు అందించాలి. మళ్ళీ ఉరుకులు పరుగులు మొదలైనాయి. పాపం ఈసారి మా జూనియర్స్ ఎంతో శ్రద్దతో వాళ్ళని ఆర్చుకున్నారు.

ఇంక ఎక్షిట్ మీటింగ్ స్టార్ట్ అయింది. ఈ సారి మళ్ళీ స్నాక్స్ అండ్ డ్రింక్స్ సర్వ్ చేయబడ్డాయి. ఇంక వాళ్ళు ప్రెజంట్ చేసిన రిపోర్ట్ ఎలా ఉంటుందో నేను చెప్పాల్సిన అవసరం లేదుకదా! మా కాలేజ్ అన్ని విధాలుగా ఎంతో అభివృద్ధి చెందిందని, 'నాక్ ' నుంచి 'ఏ ' గ్రేడ్ పొందిన గొప్ప కాలేజ్ అని, మా అటానమీ ఇంకో అయిదేళ్ళు పొడిగిస్తున్నామని ఎంతో ఆనందంగా ప్రకటించారు. వాళ్ళకి శాలువాలు కప్పి, మెమొంటోలు ఇచ్చి, కావలసినన్ని ఫొటోలు తీసుకొని,  ఆనందంగా మేము కూడా వాళ్ళని వాళ్ళ కార్ల దాకా తీసుకెళ్ళి, అప్పటిదాకా ఎన్నోసందర్భాలలో  ఇస్తూ వచ్చిన పూలబొకే లను కూడ వాళ్ళ కార్లల్లో పెట్టించి, ఎంతో సంతోషంతో టా టా చెప్పాం.

కాని నాకు మాత్రం ఎంతో అనుమానం, ఇన్ని తిన్న ఆ ముసలి వాళ్ళ అరోగ్యాలు మర్నాడు ఎలా ఉన్నాయో అని:)))
ఇదండి, మేము చేసిన పూజ్యుల సేవ:)


  (నా 'మయూఖ' ని ఖాళీ చేద్దామనుకుంటున్నాను:)   అందుకే నాకు నచ్చని కొన్ని టపాలను తీసేసాను.   నాకు నచ్చిన రెండో మూడో 'మనస్విలో' దాచిపెడ్దామనుకుంటున్నాను.   ఒకటో రెండో ’మయూఖ” లోనే ఉండిపోతాయి. అవి అక్కడే ఉండాలి.  అందుకే, ఈ ప్రయత్నం.)




*********************************************************************************************************************************************************

 

మనస్వి © 2008. Template Design By: SkinCorner