జగతి శిగలో జాబిలమ్మకు వందనం

జగతి శిగలో జాబిలమ్మకు వందనం......
మమతలెరిగిన మాతృ భూమికి వందనం...

"ఐ లవ్ మై ఇండియా"...ఈ పదాలు పలుకుతుంటేనే మనసు ఎంత పులకరించిపోతుందో...శరీరం మీద రోమాలు నిక్కబొడుచుకుంటాయి...

స్కూల్ లోని ఆ జ్ఞాపకాలు ఇటువంటి రోజుల్లో ఇంకా, ఇంకా తలచిన కొద్దీ గిలిగింతలు పెడుతూనే ఉంటాయి.
గుర్తుకొస్తున్నాయి...అంటూ ముందుకు తోసుకొస్తాయి.ఆగస్ట్ పదిహేను వస్తోంది అంటే ఎంత హడావుడి..ఎంతసంబరం...
ఎప్పుడూ వేసుకొనే వైట్ డ్రెస్సే అయినా...ఇంకా ఎంతో ప్రత్యేకంగా ఉతికించి, తెల్లగా ధగధగ లాడుతోందో లేదో అన్ని కోణాల్లోంచి పరిశీలించి చూస్తే తప్ప తృప్తే కలిగేది కాదు.
తెల్లటి కాన్వాష్ షూష్, సాక్స్ ని కూడా మళ్ళీ మళ్ళీ కళ్ళు జిఘేల్ మనేలా ఉన్నాయోలేదో ఒకటికి పదిసార్లు చూసుకోవాల్సిందే కదా...
నల్లటి రిబ్బన్లు తెల్లగా ఉతుక్కోని అవి మాత్రం నేనే ఇస్త్రీ చేసుకోని చక్కగా మడతపెట్టుకొంటే ఎంతో పనిచేసిన ఆనందం:)
చక్కగా తయారైపోయి, డ్రెస్ కి జెండా పెట్టుకోని...ఓహ్..ఎదో మహా ప్రపంచాన్నే గెలిచేశామన్న ఆ గర్వం ఎప్పటికీ మరువలేనిదేకదా...
పాఠశాల లోని జెండా వందనం, పెరేడ్ ఎంత గొప్పగా అనిపించేవో....ఎంతటి ఉద్వేగం...ఎంత ఉత్తేజం..
స్టేజ్ మీద దేశభక్తి గీతం పాడుతూ, చేతిలో పెద్ద పెద్ద జెండాలు ఊపుతూఉంటే...ఎవరెస్ట్ శిఖరం ఎక్కినంత ఆ పరవశం ఎప్పటికైనా తీరేదా...
చేతినిండా రకరకాల పూలతో అమరవీరులకు వందనం అర్పిస్తుంటే, భరతభూమి వన్నెచిన్నెల సోయగాలన్నీ తలపుకొచ్చేవి కాదా....
పొరపాటున, ఏదైనా బహుమతి వచ్చిందంటే, కాశ్మీరం నుంచి కన్యాకుమారి దాకా ఊరేగిన సంబరమే....
తెలిసీతెలియని ఆ మైమరపే నిజమైన ఆనందం అనిపిస్తుంది. ఆ అమాయకత్వంలోనే ఈ దేశభక్తి, తల్లిమీద ప్రేమ లాగా స్థిరపడుతుంది. ఈ నాడు కలిగే భావాలను ఎప్పటికీ కొనసాగించగలగాలి.

పెరిగి పెద్దైనా కొద్దీ ఆ సంబరాల ముచ్చట్లు ఏవి? ఉన్నత విద్యా స్థాయిలో ఇది ఒక శలవు దినం మాత్రమే.....ఇంక రీసెర్చ్ చేసినంత కాలం అసలే సంబంధం లేకుండా.. ఆరోజున ఎక్కడ ఉంటామో..ఏ పని పూర్తి కాలేదన్న టెన్షన్ లో ఉంటామో....మామూలు రోజులకి ఆ రోజుకీ తేడా తెలియకుండానే గడచిపోయేది.

కాని...ఇప్పుడో..అలా లేదు. చిన్నప్పటి ఆ ఉత్సాహం తిరిగి మొలకలు వేస్తోంది. ఈనాటి..ఈ చిన్నారి విద్యార్ధులను చూస్తుంటే.....గుర్తుకొచ్చే బాధ్యత ఎంతో మహోన్నతంగా కనిపిస్తుంది. వీరికి ప్రగతిమార్గం చూపించాలి అని గుండెలోతుల్లోంచి పొంగివచ్చే భావాలెన్నో... వాళ్ళ కళ్ళల్లో కనిపించే ఆ ఉద్వేగపు నిర్ణయాలు...వారి భవిష్యత్తుకి నేను వేసే పునాదులని గుర్తు చేస్తున్నాయి. వీరిమీదే ఆధారపడిన దేశభవిష్యత్తుకి వీరికొక స్పూర్తిని కలిగించాలి. వీరి భావాలను గౌరవించి... మనోధైర్యాన్ని పెంచాలి ...తప్పదు... మళ్ళీ మళ్ళీ జరుపుకునే ఈ పండుగ, వారికి దేశభక్తిని పెంచి మాతృభూమి పట్ల విపరీతమైన అభిమానాని పెంచుతోంది. అందుకు ఉదాహరణే ఈరోజు వారాలాపించిన ఈ గీతం.
ఏదేశమేగినా, ఎందు కాలిడినా
పొగడరా నీ తల్లి భూమి భారతిని
నిలుపరా నీ జాతి నిండు గౌరవము.......

ఎన్ని విప్లవాలు వచ్చినా...సమస్యలు ఏర్పడినా....కష్టాలు నష్టాలు కలిగినా...ఎన్ని మార్పులొచ్చినా సరే, ఈ సంబరాలను మరచిపోవాల్సిన అవసరమే లేదు. ఈ విజయగీతిక ఆలాపనే వచ్చే తరాలవారి బాధ్యతను కూడా కొనసాగిస్తుంది. మనమే కాదనుకుంటే ...ఆ వీరుల త్యాగఫలానికి అర్ధమేలేదు. ఏం సాధించాం...అని కనుక అడిగినట్లైతే..ఆ ప్రశ్న మనకే వర్తిస్తుంది. అభివృద్ధే లేదని మనస్పూర్తిగా ఎవరైనా చెప్పగలరా? పెరిగిన అరాచకాలకి ఎవరు బాధ్యులు? స్వాతంత్ర్యసంబరాలకి దీనికి ఏమిటి సంబంధం? ఇంత పెద్ద ప్రజాస్వామ్య దేశంలో బాధ్యతలు విస్మరించి స్వార్ధం పెరిగితే ఎవరిది నేరం. పాపప్రక్షాళణకు ప్రయత్నాలు జరగాలి గాని, ఈ పండగలవల్ల లాభం ఏంటి...అంటే అది మూర్ఖత్వం కాదా? అరబిందుని, వివేకానందుని బోధనలు కలకాలం నెమరువేసుకోవాల్సిందే.... ఎన్నో ఇతర పండుగలు, వేల రూపాయలు ఖర్చు పెట్టి జరుపుకుంటూనే ఉన్నముగా? వాటి పరమార్ధం ఏం సాధిస్తున్నాం? ఎప్పుడో కొద్దిగా దేశభక్తిని ప్రేరేపించే ఇటువంటి చిన్న పండుగలతో వచ్చే నష్టమేమిటి? ప్రపంచంలో అన్ని దేశాలలో ఇంతకంటే ఘోరమైన విపత్తులే సంభవిస్తున్నాయి. వారికి దేశభక్తి లేదా? స్వాతంత్ర్యదినోత్సవాలు జరుపుకోటం లేదా? తనకంటే ఎంతో చిన్న దేశమైన ఇంగ్లాండ్ సంకెళ్ళనుంచి విడిపోయిన అమెరికా స్వాతంత్ర్యదినోత్సవం ఇంకా ఎంతో గర్వంగా జరుపుకుంటూనే ఉంది. ఏం... వారికి ఏ సమస్యలూ లేవా?

మంచి దేశం నిర్మించాలి అంటే ముందు మంచి పౌరులను తయారుచేయాలి....

భారతీయ సంస్కృతిని ప్రపంచమే గౌరవిస్తున్న ఈ రోజుల్లో...మనలోనే ఎన్నో వ్యతిరేక భావాలను వింటున్న నాకు ఇలా రాయాలనిపించింది.

సంపదలతో సొంపులొసగే భారతీ జయహో...మంగళం.. వందేమాతరం...

ప్రతి ఒక్కరికీ నా హృదయపూర్వక స్వాతంత్ర్యదినోత్సవ శుభాకాంక్షలు.




*******************************************************************