అమ్మ చెప్పిన కథ...."ఏడు గడియల రాజు"

కల్పనా రెంటాల గారి పోస్ట్ చూసాక నాక్కూడా చిన్నప్పుడు మా అమ్మ చెప్పిన కథ రాయాలనిపించింది. రామాయణం, భారతం, ఎన్నో జానపద కథలతో పాటు మామూలు కథలు నేను చాలా పెద్దగయ్యే వరకూ వింటూనే ఉన్నాను. పదేళ్ళ వయసులో పథేర్ పాంచాలి చదివాను. ఆ తరువాత చందమామ, బాలమిత్రలు అలవాటయ్యాయి. నాకు ఇప్పటికీ నచ్చిన కథ ఒకటుంది. అదే కథ నా ఏడో తరగతి తెలుగు పుస్తకం లో కూడా మళ్ళీ చూసాను. అప్పుడు ఈ కథ చూసి చాలా సంతోషమేసింది. ఆ కథ మా అబ్బాయికి కూడా చెప్పేదాన్ని. అదే ’ఏడు గడియల రాజు” కథ.

*****************************************************************

అనగనగనగా ఒక చిన్న ఊళ్ళో ఒక నిరుపేద కుటుంబం ఎన్నో కష్టాల్లో బ్రతుకుతూ ఉండే వారు. తమకున్న కొంచెం భూమి లో సాగుచేసుకుంటూ జీవితం వెళ్ళబుచ్చేవారు. వాళ్ళబ్బాయే రాజు. ఎన్నో కోరికలతో అవి తీరక నిరాశ తో గడుపుతూ ఉండే వాడు.ఎలాగైనా గొప్ప ధనవంతుడ్ని కావాలని ఆశ పడుతూ ఉంటాడు. కొంచెం పెద్దయ్యాక ఇలా ఈ పల్లెటూల్లో లాభం లేదు, ఏదైనా పెద్ద ఊరికి వెళ్ళిపోతె ధనవంతుడై సుఖంగా ఉండొచ్చు అనుకుంటాడూ. ఇంట్లో ఎవరికీ చెప్పకుండా బయలుదేరుతాడు.

దారి మధ్యలో ఒక పెద్ద అడివి ఉంది. అలసిపోయి కాసేపు విశ్రాంతి తీసుకోవాలని ఒక చెట్టుకింద పడుకుంటాడు. చల్లటి గాలికి హాయిగా నిద్రపోతాడు. ఇంతలో ఒక పెద్ద పాము అతని వెనుకగా వచ్చి పడగ విప్పి ఆడుతూ ఉంటుంది. అటువేపే వెల్తున్న కొంతమంది బాటసారులది చూసి అబ్బురంగా రాజుని లేపుతారు. నీకు మహారాజ యోగం ఉంది. చాలా గొప్పవాడివౌతావు. అని చెప్పి ఆ బాటసారులెళ్ళిపోతారు. అది విని రాజు చాలా ఆనందపడి తిరిగి తన ఊరికి వెల్తాడు. తనకు మహారాజ యోగముంది, రాజు నౌతానని అందరికీ చెప్తాడు.

ఇలా అనుకుంటే కాదు, ఎదో ఒక రాజుని ఓడించి వెంటనే రాజైపోవాలనుకుంటాడు. తనకు సైనికులుగా ఉంటే తరువాత మంత్రి పదవులిస్తానని ఆశ పెట్టి పదిమంది స్నేహితులను పోగేస్తాడు. తన పొలం, ఉన్న రెండు పశువులను అమ్మి కొన్ని పెద్ద పెద్ద కత్తులు కొని, పొరుగు రాజుని ఓడించటానికి బయలుదేరుతాడు. అక్కడ కోట ద్వారం దగ్గరున్న కాపలా వారు పదిమందితో వచ్చిన రాజు ఆ కోట ఆక్రమించటానికొచ్చాడని తెలుసుకొని ఆశ్చర్య పోతారు. ఈ వార్త మహారాజు కి తెలియజేస్తారు. అదివిని మహారాజు కూడా ఇతని ధైర్యానికి ఆశ్చర్యపోయి వివరాలు కనుక్కొని రమ్మని తమ మంత్రులని పంపిస్తాడు. మంత్రులు రాజుని కలిసి వివరాలు తెలుసుకుంటారు. మంత్రులతో ఉన్న ఒక జ్యోతిష్కుడు, అవును ఇతనికి ఇప్పటినుంచి ఏడు గడియలు మహారాజ యోగం ఉంది, అతనిని ఎవ్వరూ ఆపలేరు అని చెప్తాడు. అది తెలుసుకొని మహారాజు తన మంత్రులతో అతనిని అడ్డగించవద్దని, మహారాజుని చెయ్యమని చెప్తాడు. తనపని ఇంత సులువుగా అయిపోయినందుకు రాజు కూడా సంతోషిస్తాడు.

అప్పటినుంచి రాజభోగాలనుభవిస్తూఉంటాడు. విందువినోదాలు, నృత్యవిలాసాలు కలలో కూడా కనివినీ ఎరుగని సకల వైభోగాలు అనుభవిస్తాడు. తన అదృష్టానికి ఎంతో సంతోషంతో తన గొప్పతనానికి ఆనంద పడిపోతూఉంటాడు. తన అభివృద్ధికి ఎంతగానో గర్వపడతాడు.

ఏడు గడియలు గడవగానే మహారాజు, రాజు ని అక్కడినుంచి తరిమేస్తాడు. రాజు ఏమీ చేయలేకపోతాడు. కోట బయటకు తరిమివేయబడ్డ తనను తానే చూసుకొని నమ్మలేకపోతాడు. ఇంతసేపు అనుభవించిన సంతోషం, సంపదా వైభోగాలు ఏమైపోయాయో అర్ధం కాదు. తిరిగి నిరాశ లో మునిగిపోతాడు. కాని, క్రమంగా తనున్న పరిస్థితికి కారణం తెలుసుకుంటాడు.

తన దురాశే తన దు:ఖానికి కారణం అని తెలుసుకుంటాడు. రాశే ఫలి కాదు, కష్టే ఫలి అని అర్ధం చేసుకుంటాడు. కష్టపడి సంపాదించిన దానిలోనే శాశ్వత ఆనందం, తృప్తి లభిస్తుంది కాని అడ్డదారులలో ఎప్పుడూ పరిపూర్ణత లేదు అని భావిస్తాడు. మన జీవితాలను నిర్దేశించేది మన ప్రయత్నాలే కాని జాతకాలు కాదు. ఈ విధంగా జ్ణానోదయమయిన రాజు తిరిగి తన ఊరికి వెళ్ళి తన బాధ్యతలను సక్రమంగా నిర్వహిస్తూ, జీవితం లో తృప్తిని అనుభవిస్తాడు.

*************************************************************************************

!దడిగా డువా నసిరా

ఊహలు-ఊసులు బ్లాగ్ లో, ’కాకతాళీయమా/ యాధృచ్ఛికమా’ అని అనురాధ గారు వ్రాసింది చదివాక నాకు కూడా ఇలా రాద్దామనిపించింది:-) అక్కడో కమెంట్ రాసేసి, ఇక్కడిలా మొదలెట్టాను.

ఇది కొన్ని సబ్జెక్ట్స్ లో నా పరిజ్ఞానమన్నమాట.

మొదటగా ఇంగ్లీష్:

ఇక్కడొక చిన్న tongue twister:

When I was in Arkansaw I saw a saw that could out saw any other saw I ever saw; if you’ve got a saw that can out saw the saw I saw then I’d like to see your saw the saw.

ఇప్పుడేమో నా ప్రయోగం:

What is Life?

Life is neither a ‘Tempest’ nor a ‘Mid Summer Nights’ ‘Dream’. It is a ‘Comedy of Errors’ you may take it,.... ‘As you like it’.

PUN OF POETS

A poet who can shake the spear : Shakes Peare
A marvelous poet: Marvel
A dry poet living in a den: Dryden
A poet made out of steel: Richard Steel
A poet whose words are worthy: Wordsworth
A poet who always stands on a cool ridge: Coleridge
A poet who plays Tennis: Tennyson
A poet who is brown in color: Robert Browning
A poet who lives long: Longfellow

ఇప్పుడు చరిత్ర:

నెపోలియన్ పుట్టింది 1760, హిట్లర్ 1889 లో పుట్టాడు.-తేడా 129 సంవత్సరాలు.
నెపోలియన్ అధికారంలోకి 1804 లో వస్తే, హిట్లర్ 1933 లో వచ్చాడు- తేడా 129 సంవత్సరాలు.
నెపోలియన్ రష్యా మీద 1812 లో దండెత్తితే, హిట్లర్ 1941 లో దండెత్తాడు.- తేడా 129 సంవత్సరాలు
నెపోలియన్ వియన్నా 1809 లో ఆక్రమిస్తే, హిట్లర్ 1938 లో ఆక్రమించాడు.- తేడా 129 సంవత్సరాలు.
నెపోలియన్ 1816 లో ఓడిపోతే, హిట్లర్ 1945 లో ఓడిపోయాడు. - తేడా 129 సంవత్సరాలు....బాగుంది కదూ!!!!


ఇండియా లో జనవరి 26:
అదే రోజు 1530: బాబర్ చనిపోయాడు
1534: జహంగీర్ పుట్టినరోజు.
1730: నాదిర్ షా ఢిల్లీ మీద దండయాత్ర చేసాడు
1792: టిప్పుసుల్తాన్ బ్రిటిష్ వారితో యుద్థం చేసాడు.
1853: భారతదేశం లో మొదటిసారిగా రైలు ప్రయాణం చేసింది.
1863: బాంబే హైకోర్ట్ ప్రారంభించబడింది.
1885: భారత జాతీయ కాంగ్రెస్ ప్రారంభించబడింది.
1950: భారత్ గణతంత్ర దేశం అయింది.

ఇక్కడొక చిన్న జోక్ అన్నమాట:

శేఖర్: అమ్మా! ఇక్కడి నా షర్ట్ ఏం చేసావ్.
అమ్మ: అబ్బా, ఏవిట్రా ఆ హడావిడి. లాండ్రీ కి పంపించాను.
శేఖర్: చంపావ్ పొ, నా మొత్తం హిస్టరీ స్లిప్స్ అన్నీ దాని పాకెట్స్ లోనే ఉన్నాయ్. ఇప్పుడు నేను ఎక్జామ్ కి ఎలా వెళ్ళాలి.

మరో జోక్:
మేరీ ఆంటియోనేట్: నేను ప్రాచీన యుగం లో పుట్టిఉంటే బాగుండేది.
అలెగ్జాండర్: ఎందుకో?
మేరీ ఆంటియోనేట్: అప్పుడైతే నేర్చుకోవాల్సిన చరిత్ర ఇంత ఉండేది కాదు కదా:)

(చాలా సంవత్సరాలు రాసాను కదూ. అయితే, ఈ చరిత్ర అంతా వేణూ శ్రీకాంత్, శేఖర్ పెద్దగోపులకి అంకితం:)

ఫైనల్ గా మాథ్స్:

WHY DO WE STUDY MATHEMATICS?

To Add noble qualities.
To Subtract evil habits.
To Divide what we have with others.
To multiply love and mercy.
To Root out dowry and caste system.
To Equate men and women in society.
To Differentiate good from evil.
To integrate joy and happiness in Angle.
To maximize our knowledge.
To expand our noble achievement.
To simplify our life.
To solve problems with ease and grace.
To be Rational in our outlook.
To practise the positive approach always.
To be a Dynamic person.
To maintain three Dimensions.
Duty…..Dignity….Discipline......

ఇప్పుడింక ఎక్జాంస్ . తప్పదు కదండి మరి. పరీక్షలు ఒక క్రికెట్ మాచ్ అనుకుంటే ఎలా ఉంటుంది? ఇదిగో ఇలాగే:)

A class room is a "Criket Field"
The Examination is a "Test Match"
Where the student is the "Batsman"
The Paper Setters are the "Bowlers"
The invigilators are the "Umpires"
And the pen is the "Bat"
Questions are the "Balls"
And difficult questions are "Bouncers"
Good questions are "Boundaries & Sixers"
Distinction is 'Century"
And a case of cheating is "Caught out"
And talking in the hall is "Run out"
Where report is the "Score Board"
The highest scores is the "Man of the Match"....

ఇంకా చాలా సబ్జెక్ట్స్ నాకొచ్చండి. ఇప్పటికింక చాల్లెండి పాపం:) మిగతావన్నీ మీకే వదిలేసాను. సరేనా!!!!!.

ఇప్పుడు మా కాలేజ్ గురించి:

If I could pull down the rainbow
I would like to write my college name on it.
And set it back,
To show the people
How colorful our college is.....

ఇంతకీ "దడిగా డువా నసిరా" అంటే మీకు తెల్సా?


*****************************************************************

నివేదన

చమత్కారమున చంపకమాల లల్లగలేను
నీదు గళమలంకరింపగ

కమనీయమగు
కందరీతి నేనెరుగ
నీదు ప్రసన్నత వేడ

ఉత్పన్నమగు నాదు భావసరళి
ఉత్పలయందు జేర్ప శక్తియు నొకించుక లేదు

వేయేల! వేరొండు నేనెరుగ
మ్రోలనిలచి నీదుపూజసేతు

ఏమని?

రవంత నన్ను నీదరినిల్పి
ఆవంత శక్తి ననుగ్రహింపుమమ్మ

సాహితీ నందనమందు
కలుపుమొక్కను నేను

విదిలించి పెకలించకుమమ్మ
సాహిత్య వల్లీ!

నా నివాళులివిగో!!!


(Your heart is a very beautiful garden. And my friendship is a small rose in your garden. Please don't pluck the rose for any reason.....)

నా మనసు లో మనసైన, మనసున్న నా మనస్వి మనసు నొప్పించాను. పుట్టి సంవత్సరం దాటినా, పాపం నా పిచ్చి బ్లాగ్, దానికి నేను హ్యాపీ బర్త్ డే చేయనే లేదు. అందుకే నా మనసులోని ఈ మనసైన భావాలు, నా బంగారుతల్లి మనస్వికే అంకితం.

ఏవిటో, ఈ సంవత్సర కాలం వెనక్కి తిరిగి చూసుకుంటే అంతా పిచ్చి పిచ్చి గానే రాసాననిపిస్తుంది.నేను రాసుకున్నవి ఒక్కటైనా నాకు నచ్చటం లేదు. ఏనాటికైనా, కనీసం ఒక్కసారైనా మంచిగా రాయగలనా అనిపిస్తోంది. ఎవరికైనా నచ్చిన ఒక్క పోస్టన్నా ఉందా!!! నేనేమీ రాయలేననిపిస్తోంది. నా ఈ తపనకు తగ్గ సామర్ధ్యం నాకులేదనిపిస్తోంది. ఆ నిష్పృహ ఫలితమే ఇది.


***************************************************************************

భరతమాత దత్తపుత్రిక

ఎందరో మహానుభావులకు జన్మనిచ్చిన మన భరతమాతకు ముద్దుల దత్తపుత్రిక మదర్ థెరిసా...

యుగోస్లేవియాలో జన్మించిన ఆగ్నస్ గోన్ష్ బొజాక్సువూ, అనే పువ్వు పుట్టగానే పరిమళించింది.
మానవ సేవకు అంకితమైన త్యాగశీలి.
భారతదేశ అందానికి అద్దం పట్టే హిమాలయాలు ఆగ్నస్ కు స్వాగతం పలికాయి.
ఈ ప్రశాంత ప్రకృతిపట్ల ముగ్ధురాలయింది.
భారత పౌరసత్వం పొంది మదర్ థెరిసా గా రూపుదాల్చింది.
ఉపాధ్యాయ వృత్తికి స్వస్తి చెప్పి సేవాకార్య క్రమాలకు శ్రీకారం చుట్టింది.
పేదరికం రాజ్యమేలుతున్న ప్రాంతాల సముద్ధరణకు కంకణం కట్టుకున్న పుణ్యశీలి.
సమాజం నుంచి బహిష్కరింపబడిన రోగపీడితులకు, అనాధ శిశువులకు తన జీవితం అంకితం చేసిన కరుణామూర్తి.
మానవసేవయె మాధవ సేవ అన్న నానుడికి ప్రతిరూపమే ఈ తల్లి.
భారత ప్రభుత్వం ఈమెకు అందించిన గౌరవ పురష్కారాలు అనంతం.
ఈమె విశ్వప్రజలకు ఆచంద్రార్కం నిత్యస్మరణీయురాలే...
మహిళా ప్రపంచానికే మకుటాయమానమైన విశ్వమాత థెరిసా ఆశలను, ఆశయాలను అనుసరించి ఆచరించిన వారి జన్మ ధన్యం. అదే మన నివాళి.
ఒక నిరాడంబర మానవతా మూర్తి ఈ మదర్....

మదర్స్ డే రోజున ఒకసారి, ఈ అమ్మను తలచుకోవాలనిపించింది. ఎవరి సంతానం కోసం వారు ఎన్ని కష్ట నష్టాల నైనా ఎదుర్కోవచ్చు. త్యాగాలు చేయొచ్చు. కాని ప్రపంచాన్నే తన సంతానం గా భావించి అంకితమైన ఆ విశ్వమాతకు మాత్రం ఏది సాటి రాదు.

ఆ అవతారపురుషుడైనా ఒక అమ్మకు కొడుకే....అంత గొప్పటి అమ్మతనానికి, ప్రతి తల్లికీ ఈ రోజు నా శుభాకాంక్షలు.....


M - Mother for everyone
O - Offered everything she had
T - Took care of every poor child
H - Honored by all
E - Embraced the dying destitute
R - Really loved the orphans
T - Trusted in God
E - Earned her living for others
R - Rejoined with the poor
E - Ever to help you
S - Served the Nation with love
A - Addressed and admired by all



Mother Teresa Prayer in her handwriting:






I have found the paradox, that if you love until it hurts, there can be no more hurt, only more love.
Mother Teresa



******************************************************************

నల్లమల లో... చెంచులతో...!!!

చెంచులతో రెండు రోజులు నల్లమలలో గడిపాము. అదొక వింతైన, గమ్మత్తైన అనుభూతి. ఆధునిక జీవితానికి పదడుగుల దూరంలో చాలా క్రొత్త ప్రపంచంలో అతికొత్త లోకానుభవం. నల్లమలలోని కొన్ని చెంచు గూడాలను చూడాలనిపించి బయలుదేరాము. వారి జీవనసరళి, ఇతర పద్ధతులూ తెలుసుకోవాలనిపించి...చెట్టులెక్కగలవా, ఒ నరహరి పుట్టలెక్క గలవా, చెట్టులెక్కి ఆ చిటారుకొమ్మన చిగురుకోయగలవా...ఓ చెంచిత....అనుకుంటూ ఝాం అని బయలుదేరాం...!!!

నల్లమల అడువుల్లో చాలా చిన్న చెంచు గూడెం ఒకటుంది. ఆధునిక నాగరికతకు దూరంగా బ్రతుకుతున్నారు. అందుకని, వారికి నాగరికత లేదనటానికి వీల్లేదు. వాళ్ళకు గోత్రాలు, సాంప్రదాయ బద్ధవివాహాలు ఉన్నాయి. చిన్న వయసులోనే పెళ్ళిళ్ళు జరుగుతాయి. అమ్మాయి కాని అబ్బాయి కాని వెళ్ళి గూడెం లో తమకు నచ్చిన వారిని ఎన్నుకొని ఊరిపెద్దైన పూజారి అనుమతితో వివాహం చేసుకోవచ్చు. అతడే గూడెం లోని వారినందరిని ఆహ్వానించి స్వయంగా వివాహం జరిపిస్తాడు. వీళ్ళల్లో బహుభార్యాత్వం ఉంది. అంతే కాదు బహు భతృత్వం కూడా ఉంది. అమ్మాయి కూడా తనకిష్టమైతే ఎన్ని వివాహాలైనా చేసుకోవచ్చు. ఈ మధ్యనే అమ్మాయి పలువివాహాల్ని మాత్రం వీరు వ్యతిరేకిస్తున్నారుట. అబ్బాయిలు మాత్రం బహుభార్యాత్వం కొనసాగిస్తునే ఉన్నారు. అంటే కొంత మన నాగరికత నేర్చుకున్నట్లే. తల్లిదండ్రుల పేర్లే మళ్ళీ పిల్లలకు కూడా కొనసాగిస్తారు. ఊరిమొత్తం మీద ఒక పదిపేర్లు మాత్రమే ఉన్నాయి. అందరి ఇళ్ళల్లోనూ అవే పేర్లు.

ఈ మధ్య ప్రభుత్వం వీరికి గృహాలు నిర్మించి ఇవ్వటానికి ప్రయత్నం చేసింది. కాని వీరు ససేమిరా వద్దనేసారు. కారణం ఏమిటో తెలుసా! నాలుగువైపులా గోడలున్న ఇళ్ళంటే వీరికి భయమంట. అంతేకాదు సమాంతరంగా ఉండే పై కప్పు కూడా వీరు ఇష్టపడరు. మూలల్లో దయ్యాలుంటాయని వీరి నమ్మకం. ఎత్తుతక్కువగా ఉండే పైకప్పు వీరిమీద పడిపోతుందని భయమట. అందుకే గుండ్రంగ ఉండే గుడిసెలు, బరువులేని చొప్పలతో త్రిభుజాకారంలో ఎత్తైన పైకప్పుతో తయారు చేసుకుంటారు. అంతేకాదు, ఇప్పటికి కూడా వీరు ఎప్పుడూ వలస పోతూనే ఉంటారు.గూడెంలో ఎవరైనా చనిపోతే, వెంటనే వేరొక చొటికి గూడెం జనమంతా కూడా వెళ్ళిపోతారు. కేవలం పది గుడిసెలే ఉన్న గూడాలు కూడా ఉండొచ్చు.

మమ్మల్ని సాదరంగా ఆహ్వానించారు. వారితోటి ఉండమని బతిమిలాడారు. ఎంత మర్యాదస్తులో.చక్కటి తెలుగే మాట్లాడ్తారు.చాలా ప్రేమ, అభిమానం చూపిస్తారు. మన జీవిత విధానం వేరని వారికి బాగా తెలుసు. అందుకేనేమో, వీలైనంత సౌకర్యంగా ఉంచటానికి ప్రయత్నించారు. ఇప్పటికీ వంట అన్నది వాళ్ళకు లేనే లేదు. కేవలం కట్టెలపొయ్యిమీద అన్నం మాత్రం వండుకుంటారు. తినటానికి వెరే పాత్రలేవీ వాడరు. బండల మీద అన్నం కుమ్మరించుకొని, ఖారం మాత్రమే అందులో కలుపుకొని తింటారు. మాకోసమని అడవిలోని పెద్ద పెద్ద ఆకులు కోసుకొని వచ్చి అందులో మాకు భోజనం పెట్టారు . అవి కడగనేలేదు. మీరు కూరలు తింటారు, మాకు తెలుసు అని, రకరకాల ఆకులు కోసుకొచ్చి కూరవండి మాకు పెట్టారు. ముందు తినాలనిపించలేదుగాని, తిన్నాకొద్దీ ఎంతో రుచిగా అనిపించింది. ఆకు దొన్నెల్లో తేనె ఇచ్చారు. నాకైతే భక్త కన్నప్ప గుర్తుకొచ్చాడు. అన్నట్లు వీళ్ళకోసం ప్రభుత్వం కట్టించిన స్కూల్ పేరు 'భక్త కన్నప్ప గురుకులం’

ఇష్టకామేష్టి అమ్మవారి దేవాలయం కూడా ఉంది. చాలా చిన్నది. కొంచెం అండర్ గ్రౌండ్ లోకి కూడా ఉంటుంది. లోపలికి ఒంగి వెళ్ళాలి. ఈ గుడికి ఎక్కడెక్కడి చెంచులో వస్తారట. చాలా ప్రసిద్ధి అని చెప్పారు.పూర్తిగా హిందూ మతాన్నే నమ్ముతారు. చాలా మంది క్రైస్తవ మత వ్యాప్తి కోసం ఇక్కడ ప్రయత్నించినా వాళ్ళని హింసించి మరీ వెళ్ళగొట్టారుట. మేమెందుకు క్రైస్తవులుగా మారాలి అని అడుగుతారు.

మాకు అడివి చూపిస్తానని ఒక ముప్పై ఏళ్ళాయన మాతో వచ్చాడు. వన్నెచిన్నెల రంగులీనె ఏనాడూ చూడని పూలు, తీగలు, చెట్ల ఊడలు చూస్తున్నాకొద్దీ అదొక కొత్తబంగారు లోకమనిపించింది. ఆ చిక్కటి అడవిలో నడుస్తుంటే ఏ మూలనుంచి ఏ జంతువులొస్తాయో అని భయమేసింది. మేమంతా ఇక్కడున్నాం కదండి, అందుకే ఏ జంతువులు రావు అన్నాడాయన. ఒక్కసారిగా అక్కడున్న ఒక చెట్టు ఆకులు తీసి చివర్ల నుంచి పీల్చటం మొదలు పెట్టాడు. అదేంటి అంటే దాహమేస్తుంది నీళ్ళు తాగుతున్నా అన్నాడు. అంతే మరి, వాళ్ళు నీళ్ళు పట్టి ఇంట్లో పెట్టుకోటమన్నదే లేదు. ఇంతలో ఆకలేస్తుంది అని ఓ పక్కకి పోయి అయిదునిముషాల్లో వచ్చాడు. అతడి చేతిలో చచ్చిపోయిన జంతువొకటి వేలాడుతోంది. ఏ పులులో వాటిని చంపి, నీరు తాగటానికి వెళ్ళినప్పుడు వీళ్ళు వాటిని ఎత్తుకొస్తారట. ఆ పచ్చి మాంసం అలాగే తినటం మొదలు పెట్టాడు. నాకైతే కడుపులో తిప్పటం మొదలుపెట్టింది. ఇప్పటికీ ఈ విధంగా జీవించేవాళ్ళు ఉన్నారని ఎవరైనా చెప్పిఉంటే నమ్మేదాన్ని కాదు. కానీ నా కళ్ళతోటే చూస్తున్నాను కదా!

నా దగ్గిరున్న ఒక కాడ్బరీ చాక్లెట్ ఇచ్చి తినమన్నాను. మొత్తం బాగానే తిని, ఛీ..మేమైతే ఇట్ల చుంచెలుకలు తియ్యగ తినం, అన్నాడు. అంటే నేనిచ్చిన కాడ్బరీ, ఎలుక అనుకున్నాడు. ఖర్మ...నేను చివరికి ఎలుకలు తినేదానిలాగ కనిపించానా! హతోస్మి...గమ్మత్తేంటంటే, మేము వొచ్చేసేటప్పుడు నాదగ్గిరున్న కాడ్భరీ పాకెట్ మొత్తం అడిగి మరీ తీసుకున్నాడు.

చెట్ల ఊడలు పట్టుకోని చాలా స్పీడ్ గా ముందుకెళ్ళిపోతున్నాడు. మన వెహికల్స్ తో పోటీ పెట్టొచ్చనిపించింది. నేనూ ప్రయత్నించాను అలా పోవటానికి. కాని తరువాత ఏం జరిగిందో చెప్పకపోవటమే మంచిది. నాకు మంచిగా నేర్పిస్తానని మాటిచ్చాడు లెండి:)

అక్కడి ఫారెస్ట్ ఆఫీసర్ చెప్పిన ఒక సంఘటన తెలుసుకుంటే వీళ్ళెంత అమాయకులో కూడా అర్ధమౌతుంది. ఒకసారి ఒకాయనకి కలలో తన స్నేహితుడు తన భార్యని తీసుకెళ్ళిపోతున్నట్లుగ కలవచ్చిందిట. అంతే, మర్నాడే అతన్ని బాణం వేసి చంపేసాడట. పోలీసులు ఎందుకలా చంపావు, నీకు ఋజువేంటి అనడిగితే నాకు కల వచ్చిందిగా అన్నాడుట. చివరికి వీళ్ళ వ్యవసాయం కూడా వాళ్ళ అమాయకత్వాన్నే చూపిస్తుంది. వరి పంటలు పండిస్తారు. కొంచెం భూమిలో అయిదువేల రూపాయల ఖర్చుతో పంట పండిస్తే వారికి వచ్చేది మూడు మూటల ధాన్యం మాత్రమే. మూడు మూటల్లో ధాన్యం ఉందని సంబరపడిపోతారే కాని తాము ఖర్చు పెట్టిన అయిదువేలకు వచ్చింది పదిహేను వందలే అన్న ధ్యాస మాత్రం వాళ్ళకుండదు. ఇప్పటికీ వీళ్ళు బార్టర్ సిస్టమే అనుసరిస్తున్నారు.

ఈ అడవి మొత్తం మీద కొన్ని వేల మంది చెంచులున్నారు. వాళ్ళకి విద్యాబుద్దులు నేర్పాలని ప్రభుత్వం ప్రయత్నిస్తోంది. వీరందరిలో పదిమంది గ్రాడ్యుయేట్లున్నారుట. వీళ్ళు మాత్రం ఎంతో ఆధునికంగా బయటిప్రపంచంలో జీవిస్తున్నారు. వీళ్ళని చెంచులంటే నమ్మలేము. వీళ్ళ తల్లితండ్రులు మాత్రం ఇంకా అలానే ఉన్నారు. దగ్గరి గ్రామాల్లో వీళ్ళకి హాస్టల్స్, ఉచితవిద్యా సౌకర్యాలు కూడా ప్రభుత్వం ఏర్పాటు చేసింది. ఒక యాభైమంది చెంచు విద్యార్ధులు మాత్రమే విద్యనభ్యసించటానికి ముందుకు వచ్చారు.

అన్నట్లు వీళ్ళల్లోనే పచ్చగడ్డి లింగన్న అనే ఒకబ్బాయికి ఆర్చరీలో నేషనల్ అవార్డ్ కూడా వచ్చింది. అక్కడున్న వెదురుచెట్లనుంచి విల్లు, బాణాలు తయారు చేసాడు. బాణాలకి చివర రాతిని అరగ దీసి కట్టాడు. అంతేకాకుండా బాణం చివర నెమలి ఈకలు కట్టాడు. అటువంటి బాణం చాలా దూరం పోతుందిట.గూడెం లోని వాళ్ళందరూ ఇలాటి బాణాలుపయోగించే వేటాడుతారు. ఈ బాణంతోటే అతడు అవార్డ్ గెల్చుకున్నది. ఢిల్లీ లో అధికారులు ఇతని దగ్గరున్న బాణాలు తీసుకొని అక్కడ మ్యూజియం లో పెట్టారుట. ఇతడుకూడా ఉచిత విద్యనభ్యసించినవాడే. నేనుకూడా ఆ బాణం తీసుకొని ప్రయత్నించాను. వెంటనే మా ఫ్రెండ్ అది నీకు సరిపోదులే, "నువ్వేనా...నువ్వులాఉన్న ఎవరోనా..." అని పాడటం మొదలుపెట్టింది. నాకు రోషం, ఆవేశం వచ్చేసాయి. కాని ఏంలాభం, నేను వేసినబాణం పదడుగుల దూరానికి కూడా పోలేదు. కొంచెం నువ్వేసి చూపించవా అంటే వేసాడు. ఆ బాణం పోయినదూరం కొలవటం చాలా కష్టం. అతను దాన్ని తిరిగి తీసుకురాటానికి పదినిముషాల పైనే పట్టింది. ఆ బాణం వేస్తే మనుషులు రెండుగా చీలిపొతారని చెప్పాడు.అది వినగానే నా చేతిలోని విల్లు, బాణం జారి పడిపోయాయి.

వీళ్ళల్లోను రాజకీయాలున్నాయి. కాని అవి వాళ్ళకే పరిమితం. ఇప్పసారా అలవాటు చాలా ఉంది. బాగా తాగుతారు, వాళ్ళల్లో వాళ్ళే కొట్టుకుంటారు. ఎందుకలా అంటే. అదంతే అంటారు.

ప్రస్తుతం ఎంతో అభివృద్ధి చెందుతున్న ఇకో టూరిజం ద్వారా ఇక్కడి ప్రజల సహకారం తో వారిని ఆర్ధికంగా, సామాజికంగా ఉన్నత స్థాయికి తీసుకెళ్ళచ్చనిపిస్తోంది. ప్రభుత్వానికి, ఇక్కడిప్రజలకి ఆదాయం పెరిగే అవకాశం కూడా చాలాఉంది. జూలాజికల్ పార్క్స్, జియొలజి, ఆర్చరీ, ట్రెక్కింగ్, బోటింగ్, స్విమ్మింగ్, మెడిసినల్ ప్లాంట్స్, తెనె పరిశ్రమల వంటి అనేక ఇతర వృత్తివిద్యలకు వీళ్ళేకదా అధినాయకులు. ప్రభుత్వం వీరితోటే ఇవన్నీ నిర్వహించవచ్చు.

కొంతమంది వీరిని ఆధునిక ప్రపంచంలోకి తీసుకు రావటానికి ఇష్ట పడటం లేదట. కారణమేమిటి అంటే,అది ఈ గిరిజన సంస్కృతిని మరుగున పడేస్తుంది, మన ప్రాచీన సంస్కృతిని కాపాడాలి, అన్నది వీరి వాదన. అలా అంటే ఎలా? అందరం ఈ పరిణామ దశ నుంచి వచ్చిన వారమే కదా!!! అభివృద్ధి లేక పోయినట్లైతే, ఇప్పటికీ అందరం ఆది మానవులమేగా!!! అవే ఆకులు అలములు తినాల్సి వచ్చేది కదా...!!!




*************************************************************************